Özet:
PARA POLTKALARINDA ZAMAN TUTARSIZLIGI Hazırlayan Ertugrul Ustun Geyik Mayıs, 2011 Para politikalarında zaman tutarsızlıgı hukumetlerin veya Merkez Bankalarının iradi optimal tercihlerini yaparken hem halk icin hem de Merkez Bankacı icin kural politikalara oranla daha kotu sonuclar elde edilmesine odaklanır. Merkez Bankacı’nın tercihi donemler arasında tutarsız olarak degisirken, optimal tercihleri de degisir. Ancak, iradi davranırken, miyop bir bakısa sahip Merkez Bankacı halkın sonraki donem verebilecegi tepkisini dikkate almaz ve bu sonuc ortaya cıkar. Zaman tutarsızlıgının varlıgını para politikalarında ilk olarak Kydland and Prescott (1977) saptamıs ve bu tutarsızlık tanımıdan yola cıkarak 1980 ve 1990’larda genis bir literatur olusmustur. 1990’lardan sonra ise bu literatur teorik, pratik ve ampirik elestirilerin artması sonucu onemini goreceli olarak yitirmistir. 2000’lerde Merkez Bankalarını gecmisten ders cıkarmayan statik ve sadece “fayda” fonksiyonunu maksimize etmeye calısan kurumlar olarak degerlendirmek anlamsızdır. Diger taraftan 1990’lardan sonra da Merkez Bankası kararları uzerinden acıklanması gereken bir enflasyon gercegi vardır. “Yeni enflasyon yanlılıgı” veya asimetrik Merkez Bankası tercihleri olarak tanımlanabilecek olgu 1990 sonrası gerceklesen enflasyona farklı bir acıklama getirmektedir. Enflasyon hedefleme politikalarına, bagımsız ve seffaf Merkez Bankalarına ragmen gerceklesen enflasyonu acıklayan bu modeller tezin ana konusudur. 5kinci kısımda klasik zaman tutarsızlıgı literaturu ve ucuncu bolumde klasik yanlılıgın ampirik calısmaları ozetlendikten sonra, dorduncu bolumde asimetrik Merkez Bankası politikaları modelleri incelenecek, literature katkı olarak daha onceki modellerin hibridi olan yeni bir asimetrik model ortaya konulacak ve ampirik olarak asimetriyi test eden iki ekonometrik model incelenecektir.
