An alternative to the ‘development discourse’ in the face of the ecological crisis: The degrowth movement

Abstract

This research tries to assess the importance of degrowth by bringing into focus its emergence in French politics, its intellectual sources, its transformation into a social movement, and its political strategies. The study considers the political project of degrowth in a way of building a post-growth and post-capitalist society. In this study, qualitative method is adopted while it is supplied by the post-political theoretical framework. The new terrain of the social texture has been defined in various ways as post-industrial, postmodern, and post-ecological. Post-politics refers to the decline of establishing an alternative socio-economic future. The concept of post-political is used by Chantal Mouffe in a way of disseappreance of pluralistic social word, by Jacques Rancière for critizing the rallying cries of the end of utopias, and by Slavoj Žižek to examine depoliticization of the economy. In post-political society, consensus politics and techno-managerial solutions are praised. Different imaginaries of alternative futures are silenced. The neoliberal hegemony operates in the postpolitical conditon and merged with the current development discourse. Continuous economic growth is thought as sole remedy for environmental problems. The planet has come to the edge of a cliff. Sustainable development takes part with the postpolitical neoliberalism and joins the claim of techno-modernist solutions. To speak of any necessary transformation of society and the imaginary of an alternative socioenvironmental future are retired from the scene. The purpose of this study is to examine the Degrowth movement which challenges the post-political condition and the depoliticization strategies of neoliberalism. Degrowth embraces postdevelopment to indicate the existence of alternative social worlds, bioeconomics to argue economic growth is unsustainable, and anti-utilitarianism to tackle modern consumerist culture. It criticizes mainstream economic policy actions as technological solutions, ‘sustainable’ growth and carbon tax. The movement designs the political strategies of community currencies, work sharing, Nowtopias, public money, and eco-communities to establish an alternative society

Bu çalışma küçülme tahayyülünün önemini, Fransız siyasetindeki oluşumuna, tarihsel ve entelektüel kaynaklarına, toplumsal harekete dönüşümüne ve siyasal stratejilerine odaklanarak değerlendirmeyi hedeflemektedir. Bu tez, küçülme düşüncesinin siyasal projesini, büyüme-sonrası ve kapitalizm-sonrası bir toplum inşa etme bağlamında değerlendirmektedir. Tezde, nitel yöntem kullanılmış ve post-siyasal teorik çerçeveden yararlanılmıştır. Günümüzde toplumsal dokunun yeni görünümü sanayi-sonrası, postmodern ve ekoloji-sonrası olarak tanımlanmaktadır. Post-siyasal, alternatif bir sosyo-ekonomik gelecek inşa fikrinin düşünsel olarak gerilemesini ifade etmektedir. Post-siyasal, Chantal Mouffe tarafından çoğulcu toplumun ortadan kalkmasını; Jacques Rancière tarafından ütopya projelerinin sonunun geldiğine olan inanışa bir karşı çıkışı; Slavoj Žižek için ise ekonominin depolitizasyonunu ifade etmektedir. Post-siyasal toplum, konsensüs siyasetinin ve tekno-yönetimsel çözümlerin yüceltildiği, alternatif ekonomik tahayyüllerin bastırıldığı bir toplumsal ilişkiler modeline karşılık gelir. Neoliberal hegemonyanın mevcut durumu, post-siyasal neoliberalizm olarak tanımlanmıştır. Diğer taraftan post-siyasal neoliberalizm, kesintisiz ekonomik büyümeyi merkezine alan kalkınma söylemine eklemlenmiştir. Ekonomik büyüme, çevre sorunları için yegane çözüm olarak sunulmuştur. Gezegenin uçurumun kıyısına geldiği noktada, sürdürülebilir kalkınma söylemi post-siyasal neoliberalizm ile birleşmiş, çevresel sorunların çözümüne yönelik modernist çözümleri benimsemiştir. Çevre siyasetinde, toplumun radikal dönüştürülmesi ve alternatif bir sosyo-ekonomik gelecek düşüncesi yerini uzlaşmacı siyasalara bırakmıştır. Bu çalışmanın amacı, post-siyasal durum ve neoliberal depolitizasyon stratejilerine karşı çıkan küçülme hareketini incelemektir. Küçülme tahayyülü, alternatif sosyal dünyaların varlığını vurgulamak için post-kalkınma çerçevesini kullanırken, ekonomik büyümenin sürdürülemezliğini bioekonomi kavramı ile açıklar. Modern tüketim toplumunu eleştirmek için anti-faydacılık düşüncesinden yararlanır. Küçülme, ana akım tekno-yönetimsel çözümlerden olan sürdürülebilir büyüme, yeşil büyüme ve karbon vergisi gibi düşüncelere karşı çıkar. Küçülme hareketi, alternatif bir toplum düşüncesi oluşturmak için yerel para birimleri, iş paylaşımı, Nowtopya, kamusal para ve ekoköy stratejilerinden yararlanır.